Sıvanmış bina altında yer alan renkli bir dünya

Okur-yazar oranının düşük olduğu zamanlarda; küçük bir masa ile bir kaç divit, bir miktar kâğıt, zarf ve kurutma tozu ile yapılan ve önemli bir meslek olan arzuhalcilik, gelişen teknoloji ile birlikte varlığını yitiriyor. Naim Özgünetey ise küçük ve samimi dükkânıyla silinmeye yüz tutmuş bu mesleği, bize renkli bir dünya açarak var gücüyle ayakta tutma çabasında.

Parlak pembe renge boyanmış duvarları, rengarenk çiçeklerle ve yarı sönmüş balonlarla süslenmiş görünümüyle farklı bir dünyanın kapısını açıyor arzuhalci Naim amcanın dükkanı. Hızla gelişen teknolojinin, sayısı artan alışveriş merkezlerinin ve gittikçe büyüyen iş merkezlerinin arasında küçük bir duruş sergiliyor büyükçe harflerle elinde yazdığı “Dilekçe Yazılır” tabelasıyla.

1961 doğumlu 56 yaşındaki Naim Özgünetey arzuhalcilik mesleğine 10 yaşında iş takipçiliği yaparak başlamış. Henüz ilkokul 3. sınıftan mezun olmasına rağmen babasının hediye ettiği daktilo ile farkında olmadan mesleğe adımını atmış küçük yaşta. O günleri yüzünde buruk bir gülümseme ile anlatan Naim amca arzuhalciliğin yüksek geliri nedeniyle mesleği haline geldiğini ve babasının kararı olduğunu söylese de büyüdükçe benimsediği bu mesleği gelişmiş imkanlara rağmen bu dükkanda icra etmekten hayli memnun.

1990 yılına kadar devam ettirdiği iş takipçiliği adliye önüne atılan masalardan sekteye uğradı. İş takipçiliğinden geliri düşse de tüm bu olumsuzluklara rağmen, mesleğini devam ettirmeye kararlı olan Naim amca da adliye kapısında bir masa sahibi olmaktan geri kalmamış. 22 senesini daktilo ve masası ile birlikte adliye önünde geçiren emektar arzuhalci 2014 yılında açtığı şirin dükkânına vergi levhasını astığında hayallerine kavuştuğunu söylüyor.

Kurulduğu günden bu yana bu küçük dükkânın hizmet ve temizlik işlerini üstlenen Fadime Hanım hemen birer bardak çay ikram ediyor ve sohbetimize çay eşliğinde devam ediyoruz. Güler yüzüyle içimizi ısıtan Fadime Hanım da bu küçük direnişte Naim amcanın en büyük destekçisi.

Bu mesleğe gönül veren Özgünetey aynı zamanda çok yardımsever bir kişi. Bir kültür olarak devam ettirdiği bu meslekteki kazancının büyük bir kısmı ile yardıma ihtiyacı olan müşterilerine yardım etmekten çekinmiyor. “Kimi arzuhalci vardır bu işi ticari amaçla yapar, kimi arzuhalci vardır mesleği kültür olduğu için ve yaşatmak için yapar.” diyerek arzuhalciliğin devamı için çabalayan Naim Özgünetey kurduğu bu dükkân ile farklı bir dünya seriyor önümüze.

Bu farklı dünyada ki ilgi çekici bir diğer faktör ise sizi bahçe kapısında karşılayan yeşilliklerin arasına kondurulmuş bir kadın manken. İlginç kıyafetleri ile “hoş geldin” diyerek ilk o karşılıyor bizi. Sizi anlamsızca gülümseten bu mankenin bir anlamı olup olmadığını sorduğumda “Bir ara çok şehit verdik. İnsanların moralini düzeltmek için koydum oraya. İnsanlar artık o kadar mutsuzlar ki en azından şu yoldan geçerken gülerek geçsinler istiyorum.” diyor bu duyarlı kişilik.

Günümüzde geçimin zorluğundan ve insanların lüks harcamalara olan bağlılığından yakınan Naim amca en çokta boşanma davalarından şikâyetçi. Yazdığı dilekçelerin büyük bir oranını kapsayan ve son zamanlarda artış gösteren bu soruna değinmeden edemiyor Özgünetey.

“Artık zevk ve yardım için bu işi yapıyorum. Zamanında avukatlıktan daha karlı bir meslekti. Şimdi geçim olanağı sunmuyor. Bilgisayarların çıkması, mahkemelerin çıktı dilekçesi vermesiyle hasılat düştü, arzuhalcilik bitmek üzere” diyor buruk bir farkındalıkla. İnşaat halinde ki büyük bir binanın altında kurulmuş bu renkli dünya, dışarıdan baktığımda kaldırımlar arasında açan bir çiçeği anımsatıyor bana. Naim amcanın arzuhalcilik mesleğini ayakta tutma çabasıyla, kaldırımda açan bir çiçeğin hayatta kalma çabası özdeşleşiyor gözümde. Bir çiçek edasıyla köklerine sıkı sıkıya tutunmuş bu mesleğin yeşillenip büyüyemeyecek olması bir başka iç acısı…